معماری پایدار و سلامت اجتماعی (مورد پژوهش: محله ی چهارصد دستگاه در تهران)

یکی از ویژگی های اجتناب ناپذیر زندگی امروزی آپارتمان نشینی است. از همین رو طراحی مناسب مسکن با هدف ارتقای سطح سلامت اجتماعی ساکنین امری مهم به نظر می رسد. سلامت اجتماعی به مثابه یکی از مولفه های مبتنی بر شبکه سازی اجتماعی نقش مهمی در تقویت تعامل اجتماعی دارد. اگرچه سلامت اجتماعی مفهومی به ظاهر پزشکی تلقی می شود، اما در این تحقیق تلاش شده است تا مولفه های اجتماعی-فرهنگی آن از خلال تطبیق با الگوهای معماری نشان داده شود. سوال اصلی در این پژوهش این است که سهم طراحی معماری جدید در شکل گیری سلامت اجتماعی ساکنین به چه میزان است؟ در این پژوهش از نظریه لی در حوزه طراحی معماری و سلامت اجتماعی استفاده شده است. یافته های حاصل از 25 مصاحبه نیمه ساختاریافته با ساکنین محله چهارصددستگاه که براساس روش تحلیل محتوای کیفی بازخوانی شده است، نشان گر آن است که ساکنین با ایجاد خرده فضاهایی اجتماعی در ساختمان که تعاملات بین همسایگی را افزایش دهد موافق هستند.